Cząber – uprawa w ogrodzie
Cząber to ziele, które jest znane i cenione już od wieków. W starożytnym Rzymie stosowany był jako namiastka pieprzu, a także wykorzystywany był w medycynie. Współcześnie spotykany jest głównie w kuchniach Bałkanów i Kaukazu. Uprawa cząbru nie jest trudna - dobrze rośnie nawet w doniczkach. Jakie warunki należy mu zapewnić? Co to jest cząber zimowy i czym różni się od odmiany letniej?
Cząber – co to za roślina?
Cząber ogrodowy bywa nazywany także cząbrem letnim, cząberkiem, pieprzykiem lub fasolowym zielem. Jest rośliną jednoroczną, o pokroju przypominającym małą krzewinkę. Osiąga wysokość do 50 cm i wyróżnia się silnie drewniejącymi łodygami oraz drobnymi, wydłużonymi liśćmi o zaostrzonych końcach.
Cząber ogrodowy wywodzi się z rejonu Morza Śródziemnego (tereny dzisiejszej Syrii i Palestyny), skąd trafił do Grecji oraz pozostałych części Europy. W naturze rośnie także w górach Kaukaz oraz południowo-zachodniej Azji.
Z cząbrem ogrodowym spokrewniony jest cząber górski, określany mianem zimowego. Jest on - w przeciwieństwie do cząbru ogrodowego - wieloletni, a także nieco od niego niższy (do 40 cm). Również wykorzystywany jest jako przyprawa (w handlu dostępna pod nazwą “czubryca”), choć jego smak i zapach jest nieco ostrzejszy, a gorzkie nuty bardziej intensywne niż w przypadku odmiany ogrodowej.
Jak uprawiać cząber?
Uprawa cząbru ogrodowego jest bardzo łatwa. Należy on do najmniej wymagających ziół. Dobrze rośnie zarówno w gruncie, jak i w doniczkach na balkonie lub tarasie, pod warunkiem, że zostanie umieszczony na bardzo słonecznym stanowisku.
Zarówno w przypadku uprawy cząbru w doniczce, jak i w ogrodzie, wysiew nasion przeprowadza się w kwietniu lub maju (w zależności od regionu), bezpośrednio do gruntu. Nie należy ich przysypywać ziemią - do rozwoju potrzebują dużej ilości światła słonecznego. W przypadku siewu na grządce rzędy roślin powinny znajdować się w odległości około 30 cm od siebie. Nasiona kiełkują po około trzech tygodniach. W tym czasie bardzo ważna jest ochrona siewek przed chwastami. Cząber można lekko nawozić, np. SUBSTRAL Naturen Nawóz w płynie do Pomidorów i Ziół. Więcej o uprawie ziół w domu przeczytasz tutaj.
Jak dbać o cząber?
Pielęgnacja cząbru w doniczce lub w gruncie jest wyjątkowo łatwa. Sprowadza się głównie do podlewania oraz dbania o to, by rośliny nie zagłuszyły chwasty. Roślina nie wymaga nawożenia, jednak od czasu do czasu można zastosować płynny nawóz organiczny, na przykład humus, np. SUBSTRAL Naturen Bio Humus do Warzyw i Ziół.
Cząber dobrze rośnie w praktycznie każdej ziemi ogrodowej. Dobrze znosi przesuszenie - lepiej podlewać go nieco zbyt rzadko niż za często. Przelanie, szczególnie w przypadku cząbru w doniczkach, w ciężkiej ziemi tzw. uniwersalnej, może prowadzić do gnicia korzeni, a w rezultacie do obumierania roślin. Z tego powodu cząber powinien być podlewany bardzo oszczędnie, gdy ziemia, w której rośnie dobrze przeschnie. Do sadzenia cząbru można użyć gotowej mieszanki, np. SUBSTRAL Naturen Podłoże organiczne Terra Humus do Ziół.
Jako roślina jednoroczna, po zakwitnięciu i wydaniu owoców cząber ogrodowy obumiera. Jego wegetację można jednak nieco wydłużyć poprzez usuwanie kwiatów - najlepiej zanim jeszcze zdążą rozkwitnąć.
Cząber, podobnie jak wiele innych spokrewnionych z nim ziół, dobrze znosi przycinanie. Uszczykiwanie niezdrewniałych końcówek pędów sprzyja też jego rozkrzewianiu i zagęszczaniu.
Zastosowanie cząbru
Cząber ma zastosowanie w kuchni i zielarstwie – wykorzystuje się do tego jego liście oraz niezdrewniałe pędy. Zbiera się je w pełni kwitnienia roślin (najczęściej na przełomie lipca i sierpnia). W tym celu rośliny należy ściąć na wysokości około 10-15 cm nad ziemią. Można też uszczykiwać końcówki pędów na bieżąco w czasie całego sezonu wegetacyjnego.
Zarówno w celach leczniczych, jak i kulinarnych, cząber może być używany świeżo po zebraniu oraz po wysuszeniu. Ziele należy suszyć w cieniu, w temperaturze poniżej 40°C, związane w niewielkie, luźne pęczki bądź rozłożone na specjalnej siatce lub tkaninie. Suszony cząber należy przechowywać w szczelnym pojemniku, na przykład szklanym słoju.
Cząber ma zastosowanie także w kosmetyce oraz dermatologii. Stanowi składnik preparatów mających na celu normalizację wydzielania sebum oraz zwężanie rozszerzonych porów. Kąpiele i okłady z dodatkiem cząbru są także pomocne w różnego rodzaju stanach zapalnych skóry, również po ukąszeniach owadów.
Najważniejsze cechy cząbru
Cząber ogrodowy (Satureja hortensis L.) jest jednym z przedstawicieli rodzaju Satureja L. - roślin należących do rodziny jasnotowatych. Oznacza to, że jest spokrewniony z wieloma innymi popularnymi ziołami, w tym bazylią, melisą, miętą, oregano czy pokrzywą.
Nazwa botaniczna | Satureja hortensis L |
---|---|
Rodzaj | Satureja L |
Rodzina | jasnotowatych |
Nasłonecznienie | Mocno nasłonecznione |
pH gleby | Lekko zasadowe lub obojętne |
Czas kwitnienia | Lipiec i sierpień |
Kolor kwiatów | Białe lub jasnofioletowe |
Naturalne środowisko |
Klimat śródziemnomorski |
Uprawa cząbru - najczęściej zadawane pytania
Jak wygląda cząber ogrodowy?
Cząber ogrodowy to jednoroczna krzewinka o silnie zdrewniałej łodyce. Przypomina nieco tymianek. Ma wydłużone liście i białe kwiaty.
Co to jest cząber?
To jednoroczna roślina o lancetowatych liściach, osiągająca wysokość między 20-60 cm, wykorzystywana jako przyprawa.
Najczęstsze choroby i szkodniki cząbru
Cząber jest rośliną wyjątkowo odporną na choroby. Oprócz tego odstrasza wiele szkodników, na przykład wspomniane już mszyce. Nie oznacza to jednak, że nigdy nie choruje. Bywa atakowany między innymi przez szarą pleśń, której objawami jest obecność ciemnych, gnijących plam na liściach i pędach. Inną chorobą powodowaną przez grzyby jest rdza. Jej charakterystycznym symptomem jest pojawienie się na liściach pomarańczowych plamek, które z czasem stają się rdzawobrązowe i przybierają postać niewielkich zgrubień.
Do atakujących cząber szkodników należą przede wszystkim:
Pchełki ziemne - niewielkie, czarne chrząszcze, wygryzające w liściach nieregularne, okrągławe dziurki. Aby je odstraszyć, warto cząber sadzić w pobliżu szpinaku, kocimiętki lub sałat.
Skoczki - drobne pluskwiaki, atakujące przede wszystkim rośliny z rodziny różowatych (róże, jabłonie, truskawki). Wysysają sok z liści, pozostawiając na ich powierzchni drobne, białe plamki, które z czasem żółkną. W przypadku cząbru rosnącego w doniczkach można je łatwo zwalczać poprzez zanurzenie rośliny w wodzie oraz jej dokładne wypłukanie. Więcej o zwalczaniu szkodników przeczytasz tutaj.